Lentekriebels

Mijn man heeft het weer, de lentekriebels. Het paasweekend hebben we de studeerkamer opgeruimd en vijf dozen aan oud papier weggebracht. Daarna gingen we de voorraadkast uitmesten. Ik wist niet dat aardappelpuree een houdbaarheidsdatum had! Ikzelf krijg vooral de lentekriebels als ik eindelijk de was weer buiten kan laten drogen aan de droogmolen.

De week van de lentekriebels begon op 20 maart, eigenlijk te vroeg, want de bloemetjes en de bijtjes waren er nog niet aan toe. Sommige politici ook niet. Ze stoorden zich aan het lesmateriaal dat de Rutgerstichting samen met de GGD maakte voor deze week van onderwijs over liefde, relaties en seksualiteit voor de basisschool. De ophef had vooral te maken met het idee dat onderwijs geven over seks aan kinderen hen seksualiseert en indoctrineert. Overigens vind ik het wel opvallend dat er nu ophef over is, terwijl deze lespakketten al achttien jaar bestaan.

Omdat ik via de sociale media niet echt een objectief beeld krijg van de inhoud, heb ik uit interesse het lespakket “wonderlijk gemaakt” besteld. Dit is de christelijke variant van de week van de lentekriebels. Er zijn lespakketten voor verschillende leeftijden en achtergronden. Het is overigens niet verplicht voor scholen om mee te doen aan de week van de lentekriebels.

Het pakket “wonderlijk gemaakt” zat wonderlijk goed in elkaar. Het focust op het lichaam, dat door God geschapen is, en dat je lichaam van jou is. Het gaat in op “ja/nee” gevoel, oftewel, consent. Het is heel belangrijk om dat al op jonge leeftijd te leren. Kinderen die meer weten over hun eigen lichaam en geleerd hebben hun grenzen aan te voelen en durven aangeven, zijn minder kwetsbaar voor seksueel grensoverschrijdend gedrag. Wie kan daar nou op tegen zijn?

Het thema dit jaar was “wat vind ik fijn”. Misschien niet de best gekozen invalshoek voor jonge kinderen, als je het mij vraagt. Ook is de term “seksuele vorming” niet helpend in de discussie. Spreek liever van “onderwijs over seksualiteit”, en hou het bij feitelijke informatie. Seksuele opvoeding, of - vorming is toch echt een taak van de ouders (en die begint al vanaf de geboorte).

Ik denk dat we kinderen niet moeten onderschatten. Ze worden via het internet al vanaf jonge leeftijd geconfronteerd met seksuele beelden. Meer dan de helft van de kinderen onder de dertien heeft al eens porno gezien en dat vertellen ze thuis meestal niet. Onderwijs op de basisschool over wat seks is en hoe het zou moeten zijn, is dus geen gek idee. Ouders mogen daar moeite mee hebben maar moeten dan wel zelf het gesprek aangaan met hun kind. Dat wil zeggen; alle vragen die opkomen open en eerlijk beantwoorden, ongeacht de leeftijd van het kind.